Γράφει ο Ζαχαρίας ο Μυτιληνιός Από την αρχή της φετινής χρονιάς το ενδεχόμενο των καλοκαιρινών διακοπών πήγε περίπατο. Όπως πολύ σύντομα - στο κλείσιμο των σχολείων - διαπίστωσα το ίδιο ισχύει για πολλούς, τουλάχιστον στην περιοχή που κατοικώ. Σκέφθηκα λοιπόν ότι αφού κανείς στη γειτονιά μου (είμαστε 6 μονοκατοικίες - διπλοκατοικίες) δεν έχει τη δυνατότητα να φύγει ούτε για το χωριό του (πόσο μάλλον εμείς που για να πάμε Μυτιλήνη θέλουμε 700 ευρώ μόνο για το πλοίο), συγκάλεσα συνέλευση γειτόνων. Ευτυχώς παρά τις πολιτικές (ο ένας είναι φανατικός κομουνιστής και γινόμαστε σχεδόν καθημερινά κομμάτια) και εθνολογικές μας διαφορές (είμαστε 4 οικογένειες Ελλήνων, 2 οικογένειες Ρωσοπόντιων) κάτι έπρεπε να γίνει, όχι για εμάς αλλά για τα παιδιά μας. Στη συνέλευση λοιπόν τους έθεσα ευθέως ότι πρέπει να παραμερίσουμε τα θεωρητικά προβλήματα και πρέπει να προσηλωθούμε λίγο στο ζην και κυρίως να εξασφαλίσουμε τη διασκέδαση των παιδιών και αυτό δεν μπορεί να γίνει ούτε με τα παιδιά απομονωμέν