ΔΙΑΒΙΩΣΗ ΕΠΙΒΙΩΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ

Σήμερα διάβαζα διάφορα sites που κάνουν πωλήσεις μαχαιριών επιβίωσης (δηλαδή survival knives ή των πιο εξειδικευμένων combat knives για στρατιωτική χρήση) και κόντεψα να πάθω ανεύρυσμα με το τι αγοράζει ο κόσμος, και το τι προσπαθούν ορισμένοι να πουλήσουν στον κόσμο: Τι 100άρες, τι 200άρες, τι 300άρες ευρώ για ένα μαχαίρι… Ο χαμός! Αυτά τα βλέπουν άνθρωποι που κυνηγάνε 30 – 40 χρόνια (και έχουν γίνει ένα με τη φύση) και κρατάνε τις κοιλιές τους από τα γέλια. Οι εταιρείες βέβαια ξέρουν καλά τι κάνουν: Θα έρθει σου λέει ο «σχετικός» με το βαθύ πορτοφόλι που έδωσε 2500 ευρώ για ένα δίκαννο που δεν τουφέκισε ποτέ και μένει στην ντουλάπα, ε, πού θα πάει, θα δώσει και 250 ευρώ για ένα μαχαίρι – απαραίτητο αξεσουάρ είναι κι αυτό! Και τι όμορφο, τι γερό, το καλοφτιαγμένο που είναι… Με γεια το εργαλείο, τς τς τς. Και κάπου εδώ θα βγει ο «ψαγμένος» της παρέας και θα πει: Τι μας λες κύριε; Τι πρόβλημα έχεις με τα ακριβά μαχαίρια; Ξέρεις τι μαχαίρι είναι αυτό; Αυτό έχει το εξ-17-πι-τούρμπο-ατσάλι

Γράφει ο Ζαχαρίας ο Μυτιληνιός Βρισκόμαστε στη στιγμή που το πρώτο από τα 5 ζευγάρια αναγκάστηκε βίαια να εφαρμόσει το σχέδιο μετεγκατάστασης στην ύπαιθρο, αφού έμειναν μέσα σε ένα βράδυ και οι δύο άνεργοι. Όπως σας έγραψα και στο προηγούμενο άρθρο ( εδώ ) η ομάδα των ανθρώπων αυτών που επέλεξαν να αφήσουν τις "ανέσεις της πόλης" είχε σκοπό η όλη διαδικασία να γίνει μέσα σε ένα συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα (περίπου 2 ετών) και αφού είχαν ολοκληρωθεί κάποιες διαδικασίες. Το κτίριο που βρήκαμε τότε εξασφάλιζε την ομαλή και άνετη διαμονή των 13 ανθρώπων (10 ενήλικες και 3 μικρά παιδιά) όμως είχε λειτουργικά προβλήματα. Για πάνω από 15 χρόνια ήταν παρατημένο με αποτέλεσμα να υπάρχουν αρκετά σοβαρά προβλήματα στην τοιχοποιία, τα υδραυλικά, ενώ τα ηλεκτρικά ήταν απλά ανύπαρκτα. Μέσα στους 6 πρώτους μήνες, λαμβανομένου υπόψη ότι και το μπάτζετ ήταν αρκετά περιορισμένο, όλες σχεδόν οι εργασίες (εκτός από την αποκατάσταση της τοιχοποιίας) έγιναν από όλους μας, ούτως ή άλλως δεν μιλάμε

Γράφει ο Ζαχαρίας ο Μυτιληνιός Το 2009 μια ομάδα φίλων επικοινώνησε μαζί μου στην προσπάθεια τους να βρουν πληροφορίες σχετικά με την προετοιμασία τους για μετεγκατάσταση στην ύπαιθρο. Ξέρω ότι σε πολλούς αυτό από μόνο του μπορεί να προκαλεί γέλια, αλλά για τα "παιδιά της πόλης" που έχουν το μυαλό στη θέση του, είναι γνωστό ότι η απόφαση αυτή εκτός από πολλά ρίσκα είναι πολύ δύσκολη και όσο ο δρόμος από το χωριό στην πόλη είναι στρωμένος άσφαλτο, ισχύει το αντιστρόφως ανάλογο όταν οι "πρωτευουσιάνοι" αποφασίζουν να μετεγκατασταθούν στην ύπαιθρο. Τότε ο δρόμος είναι κακοτράχαλος και γεμάτος αγκάθια. Τότε λοιπόν μια ομάδα 10 ανθρώπων (5 ζευγάρια) , φίλων από τα φοιτητικά χρόνια, πήραν την σημαντικότερη απόφαση της ζωής τους. Να εγκαταλείψουν τις "ανέσεις της πόλης", τις "ευκαιρίες" της πρωτεύουσας και λαμβανομένου υπόψη ότι ουδείς εξ αυτών είχε περιουσία στο χωριό, να ξεκινήσουν κυριολεκτικά από το μηδέν. Τη βοήθεια στην ομάδα αυτή των συνομηλίκων

Γράφει ο Ζαχαρίας ο Μυτιληνιός Σήμερα θα σας μιλήσω για την Πάρνηθα, γιατί αποτελεί τον βασικό ορεινό όγκο και σημείο που ιστορικά αποτέλεσμα σημείο διαφυγής σε όλους τους πολέμους. Σε προγενέστερο άρθρο σας είχα περιγράψει ότι οι βασικοί δρόμοι διαφυγής από το νομό Αττικής περνούν από την Δυτική και την Κεντρική Πάρνηθα. Σε συζήτηση που είχα με πολλούς φίλους όμως αντιλήφθηκα ότι μερικοί από εσάς έχουν επιλέξει την Πάρνηθα ως σημείο καταφυγής - επιβίωσης. ΜΕΓΑ - ΤΡΑΓΙΚΟ ΛΑΘΟΣ και θα σας εξηγήσω αμέσως γιατί. Η Πάρνηθα είναι 101% χαρτογραφημένη. Μέχρι και τα μονοπάτια των Αλεπούδων και των Ελαφιών είναι χαρτογραφημένα και αυτό γιατί στους πρόποδες της υπάρχουν πολλές στρατιωτικές εγκαταστάσεις και όλες έχουν τοποθεσία διασποράς την Πάρνηθα. Εκτός από τις γνωστές στρατιωτικές εγκαταστάσεις (Τατόι, Καποτά, Ραντάρ, Κρυονέρι, ΜΑΚ, ΚΕΤΘ Αυλώνα) υπάρχουν και δύο απόρρητες εγκαταστάσεις εκτός Πάρνηθας που έχουν όμως σημεία διασποράς στο μεγάλο Βουνό της Αττικής. Προσέξτε τα σημεία διασποράς ε