ΔΙΑΒΙΩΣΗ ΕΠΙΒΙΩΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ

Γράφει ο Ζαχαρίας ο Μυτιληνιός Τώρα που η χώρα μας έχει κατακλυσθεί από μετανάστες εμείς πρέπει να είμαστε έτοιμοι για αντιμετώπιση τυχόν εκτάκτων αναγκών που πλέον είναι δυνατόν να εκδηλωθούν ανά πάσα ώρα και στιγμή.  Προχθές δώσαμε μια πρώτη εικόνα  πως η λύση των Ομάδων Ετοιμότητας στη γειτονιά μας είναι δυνατόν αν αντιμετωπίσουν μαζικές επιθέσεις. Σχετικό το άρθρο εδώ .  Σήμερα θα ασχοληθούμε με τα προληπτικά μέτρα που καλό είναι σιγά σιγά να αρχίσετε να τα εφαρμόζετε.  Το σύστημα που θα αναπτύξουμε λέγεται : Πολίτες σε Περιπολία  ή αλλιώς Ομάδες Περιπολίας.  Στις Ομάδες Περιπολίας μπορούν να συμμετάσχουν όλοι (άνδρες και γυναίκες) άνω των 16-17 ετών που έχουν κάποια σωματική δεξιότητα. Είναι χειροδύναμοι ή γνωρίζουν έστω τα βασικά σε πολεμικές τέχνες, συνταχιούχοι αστυνομικοί, στρατιωτικοί και βασικά όποιος αισθάνεται ότι μπορεί να ανταποκριθεί σε ένα τέτοιο καθήκον. Σε αυτή τη φάση δεν φέρουν κανενός είδους όπλο. Μόλις όμως αρχίσουν οι αναταραχές τότε το κάθε είδους όπλο πλέον θα

Γράφει ο Ζαχαρίας ο Μυτιληνιός Πλέον είναι θέμα χρόνου το πότε θα εκδηλωθούν οι μεγάλες αναταραχές. Πότε θα ανάψει το φιτίλι και πως θα εκδηλωθεί η συγκεντρωμένη αγανάκτηση δεν το γνωρίζει κανείς. Τι γνωρίζουμε όμως; Γνωρίζουμε ότι η Ελλάδα είναι γεμάτη άνδρες και γυναίκες που έχουν γαλουχηθεί στον πόλεμο. Που είναι μαθημένοι χωρίς πολύ τροφή, νερό και το σημαντικότερο που γνωρίζουν πως να χειρισθούν ένα όπλο και πως να το δημιουργήσουν από το πουθενά. Γνωρίζουμε επίσης ότι ο Ελληνικός λαός είναι ακριβώς το αντίθετο. Ο μοναδικός πόλεμος που υποψιάζεται είναι αυτός του Playstation, ενώ και η στρατιωτική θητεία ήταν ανέκαθεν προς τη λάθος κατεύθυνση και ουσιαστικά η μόνο συμβολή στην εκπαίδευση των ανδρών είναι ο απλός χειρισμός των όπλων. Αντίθετα ο στρατός δεν μας έμαθε τακτικές επιβίωσης, διαβίωσης και το κυριότερο δεν μας έμαθε να ζούμε σαν ομάδες. Σε μια γενικευμένη κρίση όμως, με ξεσηκωμό των μεταναστών θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε καταστάσεις που ούτε στις ταινίες δεν μας δείχνο

Γράφει ο Ζαχαρίας ο Μυτιληνιός  Στις πρόσφατες κινητοποιήσεις στην Αθήνα συναντήθηκα με μια παρέα διαδικτυακών φίλων, μεταξύ των οποίων ήταν και ένας Έλληνας που είχε γεννηθεί στην Αίγυπτο, όπου κατοικούσε μέχρι το 2011 στην Αλεξάνδρεια, στο τμήμα της πόλης όπου κατοικούν εύποροι Έλληνες από αρχαιοτάτων χρόνων.  Από αυτόν τον άνθρωπο του ζήτησα να μου διηγηθεί την προσωπική του εμπειρία, την οποία σας παραθέτω αυτούσια, με σκοπό να μπορέσουμε και εμείς να καταλάβουμε τι θα μπορούσε να γίνει στη χώρα μας, όταν το ρέμπελο ξεσηκωθεί :  Ήμουν από πολύ ευκατάστατη οικογένεια και ζούσαμε σε μια απο τις καλύτερες περιοχές της Αλεξάνδρειας Αιγύπτου. Επί καθεστώτος Μουμπάρακ η οικογένεια μου θα μπορούσα να πω ότι ήταν απο τις ευεργετημένες, αφού μας είχε δοθεί άδεια εμπορίου με το εξωτερικό.  Φυσικά το μεγαλύτερο μέρος του Αιγυπτιακού λαού πεινούσε και ήταν χωρίς εργασία ή με εργασία που δεν τους εξασφάλιζε ούτε τα προς το ζην. Όπως περίπου τείνει να γίνει και στην Ελλάδα στις μέρες μας. Ουσιασ

Γράφει ο Ζαχαρίας ο Μυτιληνιός Ας πούμε ότι είμαστε άτυχοι και γίνεται μαζικός ξεσηκωμός (ρεμπελο), αλήθεια ξέρεις πως να προστατευθείς; Τι πρέπει να κάνω στην αρχή; Πότε να φύγω από το σπίτι; Πότε μπορώ να βγω έξω;  Δεκάδες ανάλογα ερωτηματικά έρχονται αυτές τις μέρες στο μυαλό μας.  Πάμε λοιπόν να τα απαντήσουμε.  Καταρχήν αν είμαστε οι άτυχοι, που είτε δεν το καταλάβαμε ότι έχουν μαζικές επιθέσεις στον γηγενή πληθυσμό, είτε γιατί ποτέ δεν το πιστέψαμε, είτε γιατί το κακό μας βρήκε μακριά από την εστία μας, βασικό προϋπόθεση επιβίωσης σε αυτή την δύσκολη ώρα είναι το χαμηλό προφίλ.  Μπορούμε να εξαφανισθούμε; Αυτό είναι το 50% της επιτυχίας της επιβίωσης μας.  Αν είμαστε σπίτι, κλείνουμε ΤΑ ΠΑΝΤΑ.  Σφραγίστε το σπίτι σας με κάθε τρόπο. Στα ανοίγματα (πόρτες - παράθυρα) κλείστε πατζούρια, ρολά, βάλτε στιβαρά εμπόδια (ψυγεία, κουζίνα, βαριά έπιπλα, τις τραβέρσες από τα κρεβάτια για κόντρες, οτιδήποτε δημιουργεί συνθήκες απόρθητου χώρου. Κανένας εισβολέας τις πρώτες ώρες δεν θα προσπαθ

Στα δύσκολα χρόνια που ζούμε και στα δυσκολότερα που έρχονται καλό είναι να θυμηθούμε μερικές πρακτικές που ακολουθούσαν με σοφία οι γιαγιάδες μας τα χρόνια που τα λεφτά ήταν λιγοστά και οι καθημερινές ανέσεις, σχεδόν ανύπαρκτες . Στην εποχή που αναφερόμαστε, είναι σίγουρο ότι δεν θα βρούμε σούπερ μάρκετ σε κάθε γειτονιά της Αθήνας, ούτε ταχυφαγεία με κάθε είδος junk food που υπόσχονται φθηνό φαγητό αμφιβόλου ποιότητας. Οι άνθρωποι ήταν ακόμα κοντά στη φύση και γνώριζαν τα μυστικά που θα τους έδιναν την ευκαιρία να βρίσκουν ένα πιάτο φαγητό, ακόμα κι αν δεν υπήρχαν λεφτά! Ας δούμε λοιπόν μερικά προϊόντα που η φύση τα δίνει τσάμπα! άγρια χόρτα . Αυτά τα άγρια χόρτα που θεωρούνται εκλεκτά στον πάγκο του σύγχρονου μανάβη, κάποτε ήταν το πιο φθηνό φαγητό του τραπεζιού. Αρκεί να ήξερες να τα ξεχωρίζεις και να έβγαινες μια βόλτα με το μαχαιράκι σου στην εξοχή. Για ακούστε μερικά: ραδίκια, ζωχοί, άγρια μάραθα, ρόκες, γλιστρίδες, τσουκνίδες, αγριόπρασα, αγριοσέλινο, βολβοί, βλίτα, βρούβες, κάπ

Το παρακάτω άρθρο, σε επιμέλεια και απόδοση στα Ελληνικά από την Stratos’ Sphere, δημοσιεύτηκε την 6η Μαΐου από τον Joe Marshall (http://personalliberty.com/2013/05/06/one-year-in-hell/) και μιλάει για τη φρίκη του πολέμου σε μια πόλη της Βοσνίας, στις αρχές της δεκαετίας του 1990.  One Year In Hell… «Μην ξεχνάς» – Τέτοιες προειδοποιήσεις υπάρχουν παντού διάσπαρτες στο Μόσταρ της Βοσνίας Έχω δει την παρακάτω ιστορία να κυκλοφορεί σε πολλά φόρουμ και να έχει αναρτηθεί σε πολλά blog. Προσπάθησα πολύ να βρω την αρχική πηγή, αλλά προς το παρόν δεν τα έχω καταφέρει. Παρόλο που δεν μπορώ να τεκμηριώσω τα εξιστορούμενα γεγονότα, εξακολουθεί να είναι μια ιστορία που αξίζει να διαβαστεί. Η μετάφραση μπορεί να μην είναι ιδανική σε ορισμένα σημεία. Υποτίθεται ότι έχει μεταφερθεί από τα Βοσνιακά στα Γαλλικά και από εκεί στα Αγγλικά (σ.μτφ.: και μετά στα Ελληνικά). Ωστόσο, μερικά πράγματα, όπως η φρίκη του πολέμου για παράδειγμα, δε γίνεται να χαθούν στη μετάφραση: Είμαι από τη Βοσνία. Μεταξύ του 1

Γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος Πες ότι σκάει πόλεμος…ή κάτι που να μοιάζει με μια τέτοια κατάσταση εκτάκτου ανάγκης… Πολλές φορές έτυχε στο παρελθόν…γιατί να θεωρείται απίθανο τώρα; Μπορείς να κάνεις αυτά που έκανε ο παππούς σου; Μπορείς να κάνεις πράγματα με το σώμα σου; Πόσα βάρη μπορείς να σηκώσεις ολημερίς; Πόσα χιλιόμετρα σε ορεινό έδαφος μπορείς να περπατήσεις με φορτίο στην πλάτη; Μπορείς πχ να σκάψεις με τα χέρια μια χέρσα έκταση; Ξέρεις τι σημαίνει χέρσα; Ακαλλιέργητη…δηλαδή, μπορεί και σχεδόν πετρωμένη. Μπορείς να την κάνεις «αλοιφή» με την σκεπαρνιά; Ξέρεις τι σημαίνει «αλοιφή»; «σκεπαρνιά»; Άστο…πες ότι είναι κάτι που μοιάζει με «κασμά»…αυτό τουλάχιστον ξέρεις τι είναι; Αξίνα; Τέλος πάντων, αυτό το πράμα θα πρέπει να το έχεις επί ώρες στα χέρια σου και να το ανεβοκατεβάζεις στο πετρωμένο χώμα ξανά και ξανά μέχρι που το χώμα να γίνει σκόνη (αλοιφή) όπως είπαμε… Τότε θα είναι έτοιμο να δεχτεί τον σπόρο…(αν σχεδίαζες να τον βάλεις με το ζόρι μέσα σε πετρωμένο χώμα, ξέχνα τον)…

Γράφει ο Ζαχαρίας ο Μυτιληνιός  Ξεκινώντας αυτό το άρθρο κάνουμε δεκτή την παραδοχή ότι κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πότε θα μπορούσε να συμβεί μια πανδημία. Με όσα έχουν γίνει γνωστά τις τελευταίες μέρες για τον Έμπολα, τον ιό chikungunya (ούτε να τον προφέρω δεν μπορώ σωστά και τον αντέγραψα από το ίντερνετ), καθώς και τον αερομεταφερόμενο ιό εντεροϊό EV-D68 που έχουν θνησιμότητα κοντά στο 50% (όταν ο μέσος όρος από τους λοιπούς ιούς δεν ξεπερνά το 5-8%) και τις τελευταίες ημέρες τον ιό Ζίκα, αναζητήσαμε στους ιστότοπους του εξωτερικού τους κανόνες επιβίωσης σε ενδεχόμενη επιδημία. 1) Καταρχήν το θέμα είναι ψυχολογικό. Αλήθεια μπορείτε να πάρετε την απόφαση να επιβάλλεται στον εαυτό σας μια καραντίνα για 30, 60, 90, 120 μέρες; 2)Με το που ξεσπάσει μια επιδημία «συμμαχούμε» με εχθρούς και φίλους της γειτονίας και κυρίως με αυτούς που εφάπτονται τα σπίτια τους με το δικό μας. Είναι πολύ σημαντικό και θα σας εξηγήσω το γιατί παρακάτω. 3)Δραστικές αποφάσεις. Αφήνουμε έξω από τους προστ