Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Βρείτε τρόπο επικοινωνίας και σημεία επαφής – Κινητά και σταθερά απλά να τα ξεχάσετε


Γράφει ο Ζαχαρίας ο Μυτιληνιός

Μια ακόμη μικρή παρένθεση που προκύπτει στην σειρά των άρθρων της Ορεινής Επιβίωσης.

Γράφοντας το δεύτερο και τρίτο μέρος των άρθρων που σας έχω υποσχεθεί για την ορεινή επιβίωση και τα καταφύγια ασφαλείας (SAFE CAMPS) προέκυψε το εξής πρόβλημα…

Η επικοινωνία των μελών της ομάδας, τόσο στο χρόνο εκδήλωσης του γεγονότος σοκ, όσο και μετά κατά τη διάρκεια που θα εφαρμοσθούν πλέον οι κανόνες διαβίωσης (η επόμενη τετραλογία άρθρων) πολύ πιθανόν να είναι από παντελώς προβληματική ή και ανύπαρκτη, με το ανύπαρκτη να συγκεντρώνει τις περισσότερες πιθανότητες. Το πρόβλημα επιτείνεται από τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς, σύμφωνα με τους οποίους για την αποτελεσματική αντιμετώπιση καταστάσεων μεγάλης κρίσης, μια από τις πρώτες ενέργειες θα είναι η τεχνητή κατάρρευση των δικτύων τηλεφωνικών επικοινωνιών και φυσικά του διαδικτύου.

Για την αντιμετώπισης του προβλήματος αυτού, υπάρχει μόνον ένας τρόπος.

Όπως έχω περιγράψει και σε παλαιότερα άρθρα στη διαδρομή προς το Βασικό Χώρο Διαβίωσης (ΒΧΔ) πρέπει να έχουν προκαθορισθεί συγκεκριμένες διαδρομές. Μια κύρια και 3 εναλλακτικές.






Σε αυτές τις εναλλακτικές διαδρομές θα πρέπει η ομάδα να έχει βρει – καθορίσει σημεία, που να τα γνωρίζουν με ακρίβεια ΟΛΑ τα μέλη της ομάδας, όπου θα υπάρχει χώρος για μηνύματα. Αυτό θα μπορούσε να είναι ένα μεταλλικό κουτί ή ένα πλαστικό κουτί που να σφραγίζουν αεροστεγός και μέσα θα έχουν ένα μολυβι (οχι στυλό) και ένα μπλοκάκι. Εκεί ο καθένας που θα διέρχεται από το σημείο θα μπορεί να αφήνει τις απαραίτητες πληροφορίες για τα μέλη της ομάδας που έπονται.

Το κουτί αυτό καλό θα είναι να είναι θαμμένο, κοντά σε σημείο που δεν αλλάζει εύκολα (πχ ένας βράχος ή ένα περίεργο δέντρο), κοντά σε πλούσια βλάστηση και μακριά από κατοικημένη περιοχή.

Καλό είναι τα σημεία αυτά να είναι τουλάχιστον 3 ανά ημέρα πεζοπορία (έχουμε πει ότι το μέγιστο πεζοπορίας δεν μπορεί να υπερβαίνει τις 3 μερες με φορτίο περίπου 15 κιλών στον πλάτη και να αφορά στον χρόνο του πιο αργού της ομάδας…)

Το βασικότερο όμως είναι η ομάδα να ξέρει ότι με το που θα γίνουν τα γεγονότα να ξέρουν ακριβώς προς τα που θα κατευθυνθούν. Μπορεί η ιδέα του πάω πρώτα σπίτι γιατί εκεί έχω την οικογένεια να φαντάζει σωστή, όμως δεν είναι καθόλου απίθανο η οικογένεια να έχει αναγκαστεί να μετακινηθεί.

Οπότε η λύση είναι ο σωστός σχεδιασμός.

Ναι να μετακινηθεί η οικογένεια σε προκαθορισμένη διαδρομή ή τουλάχιστον με προκαθορισμένο προορισμό.

Επίσης οι ομάδες τη σημεία επικοινωνίας που περιγράψαμε παραπάνω μπορούν να τα χρησιμοποιήσουν ως σημεία στάσης και αναμονής. 

Εκεί μπορούμε να περιμένουμε τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας να προσέλθουν ώστε να συνεχίσουν όσα περισσότερα μέλη είναι δυνατόν.

Στο σημείο επαφής – επικοινωνίας καλό είναι να υπάρχουν θαμμένες και κάποια είδη πρώτης ανάγκης. Από ένα κιτ πρώτων βοηθειών μέχρι λιγοστά τρόφιμα. Ποτέ δεν ξέρουν τι μπορεί να προκύψει στο δρόμο και δυστυχώς σε καταστάσεις κρίσεις οι ληστείες είναι από τα πρώτα που θα έλθουμε αντιμέτωποι!!!

Όσοι έχουν την οικονομική δυνατότητα μπορούν να προμηθευθούν ασυρμάτους wolkie tokie. Υπάρχουν ασύρματοι εμβέλειας αρκετών χιλιομέτρων με 25-30 ευρώ στο ηλεκτρονικό εμπόριο.  ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ προϋπόθεση για να έχουν καλύψει ΟΛΑ τα σενάρια:

α) Οι ασύρματοι θα είναι με αποσπώμενες μπαταρίες (και όχι με ενσωματωμένες) και φυσικά απενεργοποιημένοι και χωρίς μπαταρίες!!!

β) Οι μπαταρίες σε χωριστό σακουλάκι (4πλάσιες από όσες παίρνει η συσκευή)

ώστε να καλύψουμε και το ενδεχόμενο emp ή ηλιακής έκλαμψης.




δημοσιεύθηκε αρχικά στο katohika

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η σωστή αντίδραση στην πυρηνική έκρηξη (μέτρα προστασίας, πρώτη αντίδραση, κίνδυνοι)

Γράφει ο Ζαχαρίας ο Μυτιληνιός  Πολλοί φίλοι μου ζήτησαν να γράφω μερικές σειρές για τους τρόπους σωστής αντίδρασης σε περίπτωση πυρηνικής έκρηξης. Πριν ξεκινήσω να σας παραθέτω τις πληροφορίες που συνέλεξα να επισημάνω ότι πυρηνική έκρηξη δεν έχουμε μόνο από βόμβες, αλλά και από ατυχήματα σε πυρηνικά υλικά (υπάρχουν σχεδόν παντού πλέον) και σε εργοστάσια παροχής ενέργειας (έχουν δύο γειτονικές μας χώρες, η Τουρκία και η Βουλγαρία), οπότε καλό είναι να γνωρίζουμε τι και πως. Βέβαια οι δύο αυτές διαφορετικές περιπτώσεις έχουν και ορισμένες διαφορές, κυρίως ως προς τους χρόνους αντίδρασης και την απόσταση επιρροής/καταστροφών. Θα παραθέσω τους γενικούς / κοινούς τρόπους σωστής αντίδρασης για τους μη προετοιμασμένους (άλλωστε στη χώρα μας είναι απίθανο κάποιος να έχει κάνει σχετική προετοιμασία). Υπάρχουν τρεις κατευθύνσεις προστασίας. Η πρώτη αφορά κατά το χρόνο της έκρηξης, η δεύτερη πριν από αυτή και η τρίτη αμέσως μετά την έκρηξη. Πριν την έκρηξη απλά στην γενικότερη προετοιμασία μας

Άσκηση επιβίωσης : 9 μέρες στο Βουνό, 120 χλμ περπάτημα, χωρίς όχημα, χωρίς ρεύμα!!!

Ο φίλος Κώστας Μαυροφορεμένος μας είχε προειδοποιήσει για την εξόρμηση - άσκηση επιβίωσης στο βουνό με ένα teazer που μας άρεσε πολύ. Πλέον η άσκηση ολοκληρώθηκε, όπως και το μονταζ του βίντεο και τώρα ο Κώστας μας δείχνει την μοναχική του πορεία, μέσα σε 9 ημέρες, πάνω στα βουνά, με μόνη συντροφιά τα σκυλιά και τον εξοπλισμό του. Είναι αυτό που δεν θα σταματήσω ποτέ να σας προτρέπω... Εξάσκηση, εξάσκηση, εξάσκηση. Μέχρι να σας γίνει δεύτερη φύση...

Τρόφιμα αντί γκαζόν ή αλλιώς καλλιέργειες στις πόλεις

Ειδήσεις για οπωρώνες ή ακόμα και λαχανόκηπους στις πόλεις τα τελευταία χρόνια ακούμε ολοένα και πιο συχνά. Στα Χανιά, στο Λουτράκι, στην Τρίπολη, στην Καλαμάτα, στο Αγρίνιο, στα Γιάννενα, στη Λάρισα, στην Αλεξανδρούπολη, στη Δράμα, στην Έδεσσα, στη Βέροια, στη Θεσσαλονίκη, στη Θέρμη, στον Άγιο Δημήτριο Αττικής, στην Εκάλη, στο Μαρούσι και σε διάφορα μέρη στην Ελλάδα, δήμοι ή ομάδες πολιτών πήραν την πρωτοβουλία και αξιοποίησαν ανοιχτούς χώρους, ακόμα και σε σχολεία και πρώην στρατόπεδα, καλλιεργώντας οπωροφόρα δέντρα, αμπελώνες και λαχανικά. Άλλοι δήμοι εκμεταλλεύονται τα ήδη υπάρχοντα δέντρα, όπως στη Γλυφάδα, τις ελιές, παράγοντας λάδι και στο Νέο Ηράκλειο τις νεραντζιές, οι οποίες μπολιάστηκαν για να δώσουν λεμόνια. Η πρακτική αυτή δεν είναι καινούργια. Τα παλιότερα χρόνια, το κέντρο και τα προάστια της Αθήνας και άλλων μεγάλων πόλεων είχαν σπίτια με κήπους, όπου ευδοκιμούσαν οπωροφόρα δέντρα, ενώ άλλα βρίσκονταν διάσπαρτα στους δρόμους. Ήταν πολύ φυσικό και συνηθισμένο ο κόσμος να